Wat maakt een kind mee als het seksueel misbruikt wordt?

0
1483
blog placeholder

Angst. 
De dader zal er alles voor doen om het kind te laten zwijgen. Hij zal bijvoorbeeld dreigen door te zeggen dat er iets ergs zal gebeuren als ze hun geheim vertellen. Seksueel misbruik gaat meestal gepaard met dwang, omkoping of bedreigingen. Het kind is bang om het te vertellen, want wat zijn de gevolgen: bijvoorbeeld straf, zelf de schuld krijgen, in de steek gelaten worden  of niet geloofd worden. Misbruikte kinderen hebben de neiging het misbruik een geheim te laten blijven.  Ze  zijn bang voor de dader die gedreigd heeft iemand wat aan te doen uit het gezin of het kind zelf. Verwaarloosd of emotioneel misbruikte kinderen zullen daarbij ook nog eens hun best doen om de goedkeuring en genegenheid van hun ouders te winnen – ze kunnen zwijgen uit angst voor verlies van liefde van de ouders.

Onmacht / machteloosheid.
 Kinderen in deze situatie hebben vaak het gevoel dat zij geen controle hebben over hun eigen leven of zelfs over hun eigen lichaam. Ze hebben geen keuze en zijn afhankelijk, klein en verwachten dit niet van een volwassene. Om deze redenen kunnen ze niet ontsnappen uit deze gevaarlijke situatie. Kinderen die proberen om zichzelf te beschermen, worden meestal overtroefd door de volwassene. Bij hun mislukte pogingen zichzelf te beschermen, zullen deze kinderen gaan geloven dat ze hulpeloos zijn. Uiteindelijk zullen ze ophouden om zich openlijk te beschermen of te protesteren. In plaats daarvan kunnen zij zich overgeven, meewerken, zodat het zo snel mogelijk achter de rug is, of zich uit de werkelijkheid terugtrekken, dissociëren.

Dissociatie
Dissociatie is een manier waarop sommige misbruikte kinderen overleven. Het lichaam en de geest lijken te scheiden. Terwijl het lichaam wordt misbruikt, voelt het kind niets meer, omdat de geest weet te ontsnappen naar een veilige plaats. Deze kinderen kunnen zich splitsen op verschillende manieren. Een voorbeeld is: het kind  

“verlaat” het lichaam en zweeft naar het plafond boven het bed waar het misbruik zich voordoet. Het kind kan zelfs kijken wat er gebeurt, maar het is alsof het met iemand anders gebeurt. Het kind voelt niets.

Schuld en schaamte. 
Het kind weet dat er iets mis is en wijt dat aan hem-of haarzelf en niet de ander. De dader zal vaak  het kind het geboel geven dat het misbruik is zijn eigen schuld en dat het een slecht persoon is.

Verantwoordelijkheid.
 De dader laat het kind zich verantwoordelijk voelen voor het geheim van het misbruik. Soms voelt het kind zich ook verantwoordelijk voor het bijeenhouden van het gezin.

Isolatie.
 Incest slachtoffers voelen zich anders dan andere kinderen. Zij moeten meestal geheimzinnig zijn. Dit isoleert hen zelfs van de niet-misbruikende ouder, broers en zussen.

Verraad.
 Kinderen voelen zich verraden omdat ze afhankelijk zijn van volwassenen voor het voeden en  beschermen.   De dader is iemand die zij zouden moeten kunnen vertrouwen. Zij kunnen zich ook verraden voelen door een niet-misbruikende ouder, die ze het gevoel geeft hen aan hun lot over te laten en hen niet te beschermen. Ook al is het kind Al uit de situatie gehaald en in een pleeggezin geplaatst, kan het nog zijn dat het kind zal blijven zwijgen of ontkennen. De dreiging is er nog steeds, maar ook het schuldgevoel speelt het kind parten. Dat het gezin nu uit elkaar ligt zal voelt het zich ook schuldig aan. Bovendien is een kind loyaal aan haar ouders. En als ze de keuze zouden krijgen, willen ze bij de mishandelende ouders blijven. Dat is bekend, daar zijn ze aan gewend.

Intense angst.
Volwassen, die iets vermoeden en vragen gaan stellen aan het kind, moeten beseffen, dat ze een acute crisis bij het kind kunnen veroorzaken. Informatie geven over het geheim gaat gepaard met intense angst. Het zal dan ook niet vreemd gevonden moeten worden dat het kind alles zal ontkennen. Maar ook als alles al ontdekt is en er aan het kind om informatie gevraagd wordt, kan het goed zijn,  dat er vrijwel niets verteld zal worden. Omdat het kind verschillende defensieve mechanismen heeft gebruikt tijdens het misbruik, zal het geheugen fragmentarisch zijn, tijden lopen door elkaar en waarnemingen zijn niet altijd realistisch. Het kind zal soms niet weten of het elke dag of elke week gebeurde. Of denken dat het altijd regende als het gebeurde, omdat dat zo was toen het begon en diep in haar geheugen gegrifd staat.

Woede.
 Het zal niet verrassend zijn, dat woede een van de sterkste gevoelens is die kinderen hebben over de seksuele aanranding. Kinderen voelen woede tegen de dader  en ook tegen anderen die hen hadden moeten beschermen.

Verdriet.
Kinderen kunnen voelen verdriet als gevolg van een groot verlies, vooral als de dader geliefd was en vertrouwd werd door het kind.

Flashbacks. 
Deze kunnen als nachtmerries komen, maar ook herbelevingen, die gebeuren terwijl het kind wakker is. Het zijn herbelevingen van het misbruik,  van de aanrandingen en het kind voelt zich, alsof het op dat moment opnieuw gebeurt.

Het is niet vreemd als de conclusie is dat seksueel misbruik iets is dat geen kind mee gemaakt zou moeten hebben. De gevolgen zijn ernstig en zijn niet zo maar voorbij. ook als het misbruik al lang geleden heeft plaats gevonden kunnen de gevolgen nog dagelijkse realiteit zijn, wat een nachtmerrie kan zijn voor die het meemaakt.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here