Rome is een
stad vol verrassingen. Er zijn enthousiaste nonnen die ijsjes eten, uitbundige
Italiaanse jongeren die ’s avonds de straat op komen om te dansen en feest te
vieren, Japanse toeristen die van elke bezienswaardigheid een foto willen en
nog zoveel andere dingen. Er zijn ook duizenden kerken en kloosters, die
eerlijk gezegd allemaal op elkaar lijken. En dan net als je denkt dat je nu wel
alles gezien hebt, verrast Rome je weer.
Voor mij
was die verrassing de crypte van het Convento Cappuccini (Via Vittorio Veneto, nr 27). Dit klooster ziet er
aan de buitenkant uit als iedere andere kerk in Rome, maar eens de crypte
binnen kom je in een andere wereld. De paters van het klooster hebben hier een
waar kunstwerk gemaakt van de beenderen van hun overleden medepaters en zelfs
van arme Romeinen. De muren, plafonds en vloeren zijn volledig volgehangen met
schedels, benen schouderbladen, vingers, ribben, … Het doet luguber aan bij het
binnenkomen, vooral de hier en daar volledige skeletten met een monnikskleed
aan lijken zo uit een horrorfilm te komen.
Maar het is ook een
prachtig kunstwerk. Er zijn verschillende bogen uit schedels, bloemen gemaakt
uit schouderbladen en zelfs een zandloper. De paters hebben zelfs hele nissen
uit onderbenen gebouwd. Er is ook een skelet dat een weegschaal en zeis
(uiteraard ook uit beenderen) vasthoudt. Het is werkelijk schitterend gemaakt.
Vreemd genoeg is er
ook één kamer waarin er geen beenderen te vinden zijn. Hier werden missen
gehouden om te bidden voor de zielen van de overledenen zodat ze niet in het
Vagevuur zouden belanden. Maar net als je denkt toch nog een normale kamer
gevonden te hebben, zie je dat in één
van de muren het hart van Maria Felice Peretti bewaard wordt. Zij was een
achternicht van paus Sixtus V die de monniken van dit klooster zeer toegenegen
was.
Uiteraard is dit
kunstwerk niet recent gemaakt. In 1631 moesten de paters verhuizen van het
Sint-Bonaventure klooster naar het huidige. Bij die verhuis namen ze alle
beenderen van de overleden paters mee en begonnen ze in de crypte aan hun
kunstwerk. Vanaf dan werden al hun doden en ook arme inwoners van Rome die
overleden waren hier begraven. Pas in 1870 stopte men hiermee. De versierde
crypten werden vooral gebruikt om in te bidden en om tot rust te komen. Nu zijn
ze open voor publiek en zeker een bezoek waard!
