Narcose
Niets op tegen bij gezonde patiënten die in rugligging geopereerd gaan worden.
In geval van een dagopname weinig verschil, beiden zijn even snel weer naar huis.
De narcose wordt bij volwassenen via het infuus gegeven, het kapje voor de neus is extra zuurstof.
Bij kinderen tot 35 kg mag narcose via een kapje gegeven worden, daarboven via een infuusnaaldje.
Bij gevoelige patiënten is de kans op misselijkheid bij narcose iets groter dan bij de ruggenprik.
Als men de keus heeft, liever narcose vermijden bij astma, COPD of longklachten.
Als men de keus heeft, liever narcose vermijden bij mentaal gezonde ouderen.
Als men de keus heeft, liever narcose vermijden bij kortdurende operaties in buikligging.
Ruggenprik (spinale anesthesie)
Kan alleen bij ingrepen onder de navel.
Ook patiënten die een ruggenprik krijgen, krijgen een infuus van tevoren voor extra vochttoediening en de mogelijkheid om medicijnen te geven indien nodig.
Kinderen krijgen in principe geen ruggenprik, wel evt. een extra verdoving tijdens de narcose zodat het kind pijnvrij wakker wordt.
Er wordt niet in het ruggenmerg geprikt, en de kans op het aanraken van een zenuw is erg klein.
Ruggenprik vermijden:
na uitgebreide rugoperaties, scheefgroei van de rug of ruggenwervels.
bij neurologische aandoeningen met prikkelingen/ tintelingen in de benen.
bij overgevoeligheid van “-amides” en “-caïnes”.
bij een ontsteking in de rug of op de insteekplaats.
bij een verhoogde hersendruk.
bij stollingsstoornissen.
bij angstige of onrustige patiënten.
Het voordeel van de ruggenprik is dat u wakker bent, al zullen sommige mensen dat nu juist geen voordeel noemen…. Het feit dat u wakker bent, wil zeggen dat u al uw eigen adem- hoest- en slikreflexen behoudt. Bij narcose vallen deze reflexen deels weg, en neemt het beademingsapparaat het (even) van u over. U krijgt daarbij iets in de mond/keel om de luchtweg veilig te stellen. Al met al kleven hier meer risico’s aan dan als u wakker bent en zelf ademt.
Als u liever niets van de operatie meekrijgt hoeft dat niet te betekenen dat u dan automatisch voor narcose zou moeten kiezen. Een ruggenprik met een roesje kan ook een prima oplossing zijn. Het voordeel van de ruggenprik is dat u totaal niets voelt, ook na de operatie blijft deze verdoving nog even doorwerken. Als de ruggenprik langzaam uitwerkt en u tijdig pijnstilling inneemt is de mate van pijn goed onder controle te houden.
Een ander scenario kan namelijk zijn, dat u direct na de operatie wakker gemaakt wordt, half suffig beseft dat het toch erg pijnlijk is, waarna u veel meer extra pijnstilling nodig heeft om de pijn onder controle te krijgen. De opiaten die u dan toegediend krijgt kunnen vervelende bijwerkingen hebben, onder andere extra sufheid, misselijkheid en braken, en het werkt remmend op de ademhaling waardoor men u mogelijk een extra slangetje zuurstof in de neus zal geven.
Andere overwegingen:
Als u een ruggenprik krijgt heeft u heeft de mogelijkheid tijdens de ingreep met de arts te overleggen.
Ook bij een ruggenprik ziet u niets van de ingreep, het operatiegebied wordt steriel afgedekt en tussen de chirurgische kant en de anesthesiekant hangt een hoge doek, zoals ook bij narcose.
Bij een ruggenprik komt er minder medicatie in uw lichaam dan bij narcose, maar in beide gevallen gaan de medicijnen over in de moedermelk. In de theorie staat geschreven dat de medicijnen slechts in geringe mate overgaan in de moedermelk en dat de baby geen nadelige gevolgen zal ondervinden. In de praktijk wordt vaak het advies gegeven om voor de zekerheid de moedermelk na de operatie 1x af te kolven en weg te gooien. Afhankelijk van de pijnstillers die na de operatie verder worden ingenomen kan de borstvoeding wel of niet voortgezet worden.
Bij een aantal ingrepen hebben chirurgen en/of anesthesiologen de voorkeur voor een verdoving met een ruggenprik in plaats van narcose. Het gaat dan bijvoorbeeld om heupoperaties, bepaalde prostaatoperaties of kortdurende ingrepen in buikligging.
Vroeger kwam ‘post-spinale hoofdpijn’, hoofdpijn ten gevolge van de ruggenprik, nogal eens voor. Tegenwoordig is dit een zeldzame complicatie geworden sinds de naalden en de techniek van prikken zijn verbeterd.
Soms gebeurt het weleens dat de verdoving hoger komt dan de navel, dit is een vervelend gevoel. U kunt tintelingen in de armen en vingers voelen, en het kan dan zijn dat de onderkant van de longen is meeverdoofd. Dit is op zich niet gevaarlijk, en van korte duur, maar de patiënt krijgt het gevoel dat hij niet diep genoeg kan doorademen. Als u dit voelt, geef het direct aan. U krijgt dan eventueel wat extra zuurstof en u wordt goed in de gaten gehouden. Mocht het zeer oncomfortabel voor u worden kan de anesthesist u er even bij laten slapen.
Hoewel het in de meeste gevallen goed gaat, en de patiënten nergens last van hebben, gebeurt het in een uitzonderlijk geval weleens dat patiënten tot weken na de operatie een gevoelig plekje in de rug houden, daar waar de ruggenprik geprikt werd.
Zeer zeldzaam is de groep patiënten waarbij de ruggenprik een te kortdurende of een verlengde werking heeft. Het lichaam breekt de verdoving dan óf te snel, óf te langzaam af. En soms duurt de inwerking van de ruggenprik langzamer dan gebruikelijk. Deze patiënten hebben altijd last met plaatselijke verdovingen, zoals bijvoorbeeld bij de tandarts. (De tandarts gebruikt verdovingen uit dezelfde groep medicijnen.) Als u dit weet van uzelf, geef het van tevoren aan, dan kan de anesthesioloog hier rekening mee houden.
Conclusie
Het hangt van een nogal wat factoren af wat de beste keus is, narcose of een ruggenprik. Afhankelijk van de ingreep, in combinatie met uw medische situatie, wordt in overleg met u gekeken wat de beste methode van verdoven zal zijn. Er wordt zoveel mogelijk tegemoet gekomen aan uw wensen, maar uiteindelijk bepaalt de anesthesioloog, de eindverantwoordelijke. U mag ervan uitgaan dat zijn/haar oordeel weloverwogen wordt genomen.
In dit artikel wordt alleen gesproken over narcose of de ruggenprik (spinaal) omdat dit grofweg gezien het meeste voorkomt. Maar er zijn nog veel meer vormen van verdoving mogelijk, of combinaties van verschillende verdovingen. Vraag uw anesthesioloog als u nadere informatie wenst. U kunt het ook aan Zr. Lucy vragen, dan komt er weer een nieuw artikeltje bij!
