ADHD, Attention-defficit hyperactivity disorder.
Inleiding en symptomen:
ADHD staat voor attentoin-defficit
hyperactivity disorder. Als een kind ADHD heeft is hij of zij snel
afgeleid, kan nergens met zijn of haar gedachten lang ergens bij
blijven, kan uit alles wat er op hem of haar afkomt niet meer
selecteren wat er op een gegeven moment echt toe doet. Dit wordt ook
wel een aandachtstekortstoornis genoemd. Dit vormt een bron van
spanning en mogelijk conflict bij het spelen, thuis, op school en
later op werk. Daar kunnen hyperactiviteit, niet stil kunnen zitten,
en impulsiviteit bij komen. Dan zal zal het kind – doorgaans is het
een jongen – meestal de eerste zijn om kattenkwaad uit te halen.
Ontwikkeling bij volwassenheid:
Deze stoornis gaat in de volwassenheid
meestal verder, de hyperactiviteit neemt wat af, maar de chaos en
concentratieproblemen blijven. Bij volwassenen lijkt het bij vrouwen
en mannen evenveel voor te komen. Gebrek aan concentratie, onrust en
impulsiviteit kunnen ook bij andere aandoening horen, zoals psychose,
middelmisbruik, manie of een borderlinepersoonlijkheidsstoornis. Dan
vindt men echter ook andere symptomen.
Mensen met ADHD ontwikkelen vaak ander
psychische klachten. Het risico van een antisociale
persoonlijkheidsstoornis, middelmisbruik, angst- en stemmingsstoornis
is verhoogd. Gegevens uit de kinderjaren zijn nodig om de diagnose
ADHD te kunnen stellen.
Mogelijke oorzaken:
Erfelijke factoren wegen zwaar bij het
ontstaan. Daarnaast kan er sprake zijn van omstandigheden voor en
rond de geboorte, waarbij nicotine- en alcoholgebruik van de moeder
tijdens de zwangerschap genoemd moeten worden. Een rommelige
opvoedingsklimaat bevordert de stoornis. Er bestaat geen specifiek
onderzoek dat de aandoening kan bewijzen.
In de behandeling zijn zowel goede
voorlichtingen, coaching en medicatie onmisbaar. Methylfenidaat is
een stimulerend middel, dat onder de Opiumwet valt. Het is ook in
langwerkende vorm te krijgen. Een alternatief is Atomoxetine, dat
geen stimulerende werking heeft.
