Ludwig van Beethoven werd in 1770 geboren in de stad Bonn in Duitsland. Zijn vader en grootvader Johann Ludwig waren beide muzikanten en wilden hun (klein)zoon logischerwijs ook met muziek grootbrengen. Zijn vader nam de taak op zich om hem zoveel mogelijk elementaire muzieklessen te geven. Hij leerde niet alleen viool spelen,maar ook nog een aantal andere instrumenten. De muziekstukken, die hij leerde moest hij perfect kunnen spelen. Ondanks het feit, dat muziek niet zijn eigen keuze was, maar van zijn vader en grootvader, had hij toch een
enorme liefde voor muziek.
Om verder muziek te studeren kreeg hij een leraar, Christian Gottlob Neefe. (1748-1798) Hij was pas 11 jaar toen hij bij deze leraar ging studeren. Hij kreeg vooral viool-, piano en orgellessen en muziektheorie. Als hij 12 jaar is componeert hij zijn eerste muziekstuk.
In 1787 vertrekt hij naar Wenen om te laten zien, dat hij talent had en te kijken waar zijn kansen lagen. Al snel keert hij terug naar Bonn, omdat zijn moeder ernstig ziek is en pas in 1792 vertrekt hij voorgoed naar Wenen op zoek naar werk in de muziek. In Wenen leert hij nieuwe dingen van andere componisten zoals Haydn en Albrecht Berger. Ook publiceert hij enkele van zijn gecomponeerde stukken. Beethoven was een verstandig mens, die zich goed realiseerde, dat hij zomaar niet aan de top zou staan en mensen nodig had, die hem introduceerden. Hij werd bevriend met mensen, die een goed inkomen hadden en hoog in aanzien stonden, zodat een geregeld inkomen gegarandeerd was. Dit hielp hem om in contact te komen met de Prins van Wenen, Prins Kinsky en Prins Lobkowitz. Dit leverde hem een goed jaarinkomen op. Hij zou de rest van zijn leven in Wenen blijven wonen.
1800 – 1813
Met de nieuwe stijlen van muziek, die hij geleerd had, schreef hij een aantal nieuwe symfoniën voor orkesten. In deze periode werd hij snel bekend. Het was de tijd, dat hij zoveel mogelijk bezig wilde zijn met het composeren van muziekstukken,maar ook de periode, dat zijn gehoor begon achteruit te gaan. Niet alleen zijn werk leed hieronder, maar ook zijn sociale leven. Het werd steeds moeilijker voor Beethoven om zich in het publiek te begeven, want het gemis aan gehoor gaf hem veel spanning. Dat leidde soms naar het verbreken van vriendschappen.
Toch hield hij vastberaden vol om muziek te blijven schrijven. Hij schreef Erotica Symfonie, nr. 3, gewijd aan Napoleon, Symfonie nr. 5, 6, 7 en 8., piano- en vioolconcerten, composities voor orkesten, enkele opera’s, een aantal zeer bekende sonates en strijkkwartetten. Hij werd steeds succesvoller en werd gerespecteerd voor zijn werk op het gebied van muziek.
De laatste jaren
Na deze jaren kwam Beethoven in een situatie terecht, dat bijna helemaal doof werd en uiteindelijk niets meer hoorde. Het werd eigenlijk onmogelijk voor hem om nog muziek te componeren. Hij stopte met de muziek en was erg gefrustreerd. Hij schreef zelfs brieven aan zijn broers, dat hij niet wist wat hij moest doen en dat zijn leven voorbij was. Tijdens de laatste jaren van zijn leven heeft hij geen muziek meer geschreven. Hij leefde van het geld, dat zijn eerdere composities nog opleverden. Dat was al snel nauwelijks voldoende. Hij begon zichzelf te verwaarlozen en zijn gezondheid ging achteruit. Op 26 maart 1827 overleed hij.
