Kinderliedjes

0
1098
blog placeholder

Tsja, en daar zit ik dan. Ik heb me aangemeld voor deze website omdat ik zo graag wilde dat mensen te horen kregen wat ik te zeggen had. Maarja, waar moet ik nu over schrijven? Het is te laat om nog wat te zeggen over het “fantastische” EK, de verkiezingen, of die debielen die zo nodig een teringzooi moesten maken van het mooie plaatsje Haren.

Waar moet ik het dan over hebben. Ik zal eerst eens een beetje vertellen wie ik zelf ben. Ik studeer Kunsten, Cultuur en Media aan de Rijksuniversiteit Groningen, en ben in mijn vrije tijd muzikant. Mijn doel is natuurlijk om uiteindelijk te kunnen leven van het muzikantenbestaan, maar mocht dit niet lukken, heb ik nog geen idee wat ik wil worden.

Muziek, daar ligt dus mijn interesse, en dan heb ik het vooral over de muziek van de jaren ’50 en ’60. Normaliter vertel ik mensen graag over hoe in die jaren de popmuziek zich voor het eerst echt ontwikkelde tot een “echt” muziekgenre, waarin voor het eerst de jeugd ook in acht werd genomen als publiek. Maar vandaag zit ik met mijn hoofd bij een andere oude muzieksoort, namelijk de kindermuziek. Zelf schrijf ik ook kinderliedjes, dus ik ben zeer geïnteresseerd in het onderwerp. Dit werd afgelopen weekend weer eens extra geprikkeld, toen ik bij mijn oma op bezoek was voor haar 96e verjaardag.

Normaal gesproken gaat zo’n bezoek de afgelopen jaren als volgt: We gaan zitten, en worden eerst volgestouwd met oude krentenbollen. Vervolgens wordt er direct na de lunch een tiental keren geopperd dat er ook nog gebak is, en dat we niet moeten vergeten om dat ook nog op te eten. Als we dan vervolgens een kopje thee en het gebak achter de kiezen hebben, begint oma met het bladeren door een stapel briefjes. Mijn oma vertelt ons al een aantal jaren elke keer dezelfde verhalen, maar de afgelopen tijd heeft ze briefjes nodig om ze voor te lezen. Het begint met het verhaal over mijn moeder die vroeger haar brood niet op wilde eten en met een bolle wang naar school ging. Vervolgens wordt er mij gevraagd of ik nog weet dat ik als driejarige mijn tante lastigviel tijdens het kamperen, door steeds een knuffelaap naar buiten te gooien, gevolgd door de zin: “Anke, geef me de aap!”. Verder komen er nog wat klachten over de thuishulp, en nog wat klachten in het algemeen.

Maar deze keer ging het anders! Mijn oma was plotseling weer spontaan, en las nauwelijks nog wat voor van briefjes. Sterker nog, ze begon zelf weer te zingen. Zo ben ik getuige geweest van mijn oma van 96 die gedichten voorlas, en samen met mijn moeder oude kinderliedjes (zelfs in het Fries) zong. Het waren niet zomaar liedjes, maar prachtige gedichten die laten kinderen laten inzien dat het leven niet altijd maar rozengeur en maneschijn is. Ik vond het fantastisch om te zien, en wilde toch even kwijt dat het zonde zou zijn als deze liedjes en gedichten verloren zouden gaan. Ik kende ze namelijk zelf ook nauwelijks. Dus, zei de gek, ga allemaal langs bij jullie oma’s en opa’s en vraag ze naar oude gedichten en liedjes. Schrijf ze op, neem ze op, leg het vast op film: help mee om de Nederlandse cultuur niet verloren te laten gaan!

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here