Een hond kun je leren om je iets te brengen, bijvoorbeeld de krant of je pantoffels. Als het een jachthond is, brengt hij je het geschoten wild. Het gedrag is aangeleerd, hoewel er ook gevallen bekend zijn van honden die zonder meer aan komen zetten met de riem, als ze uitgelaten willen worden. Hoe zit het met katten?
Katten kun je maar weinig leren. Probeer een kat eens te leren dat hij niet op de nieuwe leren bank mag springen. Hij weet het, maar zodra ik niet kijk, is het weer zover, daar zit meneer, prinsheerlijk. Hetzelfde gebeurt met de stoel waar ík op wil zitten. Waarom moet hij nu altijd net díe stoel uitzoeken? Er zit niets anders op dan hem eraf te gooien, waarbij hij tegenstribbelt. Na een kort bezoek aan het toilet kom ik terug en rara, wie is er snel op mijn stoel gaan zitten?
Dat zijn vlooienbandje noodzakelijk is, snapt hij niet. Of misschien wel, maar hij wil er niets van weten. Hij is zelfs in staat om boos te worden als hij, o zo voorzichtig, wordt behandeld met de vlooienkam. Hij is de hele nacht op pad als we hem buiten laten. Soms wordt hij geroepen, dan komt hij met duidelijke tegenzin. Na zijn doorwaakte nacht ligt hij de hele dag op apegapen.
Vaak komt hij na zijn uitstapje met een kado aanzetten. Je kunt hem niet verwijten dat hij gebruik maakt van onze gastvrijheid en nooit iets terug doet. De laatste tijd worden zijn kado´s wel steeds kleiner, maar dat heeft niets te maken met het verminderen van zijn gevoelens van genegenheid. Hij geeft het niet op. Hij gaat nóg verder van huis, daar waar nog wél wat te halen valt.
Zou hij ons gebrek aan werkelijk enthousiasme wel eens opmerken? Wat zou hij denken als één van ons zich weer uit zijn stoel hijst, om hem te gaan prijzen? We denken dat dat nodig is, maar misschien zou hij zonder onze bedenkelijke goedkeuring ook wel doorgaan met aanleveren.
Dankzij hem hoeven wij geen muizenvallen te zetten. Hij is overijverig en heeft korte metten gemaakt met de hele populatie. Dan grijpt hij ook wel eens naar een vogeltje, dat vinden wij niet leuk.
Vergis je niet. Je kat woont bij je geheel uit vrije wil en hij laat dagelijks zijn instemming blijken. Hij vindt het heerlijk om op zijn beurt een kado te krijgen. Zijn favoriete kado is een schaaltje yoghurt als de bazen ´s ochtends op staan. Je kunt er niet in slagen deze beloning te vergeten. Hij herinnert je eraan met een zacht maar doordringend gemauw en heen en weer gedrentel, net zolang tot het schaaltje voor hem staat. Voor wat hoort wat, tenslotte.
Hij vindt het niet nodig om zijn kado´s op te eten. Er zijn immers lekkerdere dingen zoals kattenbrokken en blikjes met vis. Mischien denkt hij ook wel dat die muizen voor óns zijn en vindt hij het vreemd dat wij ze niet benutten. Maar goed, dat moeten die rare snuiters zelf maar weten. Ik heb mijn plicht gedaan.
