De reden hiervoor is fruit, geteeld voor de binnenlandse markt en voor de export op boerderijen met systemen voor irrigatie welke niet lang daarvoor grote, stoffige landerijen waren. Sinds er druiven en mango’s worden geproduceerd en verpakt kreeg het eens zo afgelegen Petrolina hoge kantoorgebouwen in het centrum en sinds kort zelfs een eigen vliegveld.
De São Francisco, plaatselijk bekend als de Velho Chico en de langste stromende rivier van Brazilië, was eens de plek waar Mississippi boeten langzaam hun laatste rustplaats vonden. Nu kent de rivier een hele serie hydro-elektrische dammen welke sinds 1950 in hoog tempo zijn gebouwd.
De cruciale ommekeer voor Petrolina en Juazeiro kwam met het gereedkomen van de Sobradinho dam in 1977, waardoor 4.000 vierkante kilometer caatinga (dor en onvruchtbaar land) van water werd voorzien en het water van de rivier zelfs in het droge seizoen, van april tot november, beschikbaar kwam.
Het telen van fruit met irrigatie-systemen begon met traditionele gewassen zoals bonen, mais en rijst. Er kon echter meer winst worden behaald met het verbouwen van druiven en tropische vruchten. Momenteel bestaat het aanbod onder meer uit guave, passievruchten, meloenen, watermeloenen en verse groene kokosnoten. Twee-derde van de 120.000 hectaren aan geïrrigeerd land wordt in beslag genomen door de fruit teelt. Dit levert een geschatte 160.000 directe banen op en nog een veelvoud aan indirect werk. Er zijn ongeveer 4.000 producten van verschillende grote, waaronder 100 echt grote bedrijven. Hieronder bevindt zich onder meer het Franse Carrefour. In september 2008 nam het Amerikaanse PepsiCo de leidende Braziliaanse producent van verpakte kokos-sap Amacoco over, inclusief de fabriek in Petrolina.
Slechts een klein deel van de oogst wordt plaatselijk verwerkt, er wordt op beperkte schaal wijn geproduceerd en er zijn fabriekjes voor vruchtensap en gedroogd fruit. De export gaat voornamelijk per containers, vrachtwagens en schepen naar de Europese Unie en naar de Verenigde Staten, maar er wordt ook rechtstreeks op Luxemburg ingevlogen. In 2008 bedroeg de waarde van deze export ongeveer $300 miljoen, ongeveer 40% van de totale fruit-export van Brazilie. Hoewel het land de nummer drie van fruit-exporterende landen van de wereld is (na China en India), inclusief sinaasappels en bananen, wordt maar een klein deel vers op de wereldmarkt afgezet.
Brazilië vult een duidelijke leemte in de export van mango’s naar de Verenigde Staten tussen augustus en november, als de aanvoer uit Mexico stil komt te liggen en de export vanuit Ecuador en Peru nog niet op gang is gekomen.
