Autisme

0
1326
blog placeholder

Autisme

 

Ik kan uit persoonlijke ervaring spreken over dit onderwerp aangezien mijn zoon deze pervasieve ontwikkelingsstoornis heeft. Er is niet aan te tonen door welke oorzaak het komt en de weg die er te wachten staat is geheel onvoorstelbaar. Wanneer je dan denkt dat alles goed verloopt is er telkens weer een ander conflict dat opgelost moet worden.

De wereld is voor mensen met autisme of anderen verstandelijke beperkingen een heel andere plek. Informatie wordt anders verwerkt en er wordt ook anders gereageerd. Hoe dikwijls je ook iets mag uitleggen het zal misschien nooit begrepen worden. Zoals alles is het heel persoonsgebonden en kan je niet inschatten hoe of wat er zal gebeuren in de toekomst. Hoe ga je om met iets dat je niet kan begrijpen en waar je ook niets aan kan veranderen? Het aanvaarden is dan simpelweg de juiste handeling. De vraag is of je dat ook effectief kan toepassen? En als je dan al kan begrijpen dat er iets mis is waar je niets aan kan veranderen, dan stel je toch jezelf voor de rest van je leven in vraag als moeder zijnde.Wetende dat een eventueel zuurstofgebrek of vaccinatie’s, voeding mee aan de oorzaak liggen. Wat had ik kunnen doen, of heb ik gedaan waardoor dit is kunnen gebeuren?

De angst en onzekerheid die zowel bij de omgeving als autist te vinden zijn hebben een zeer grote impact op de beleving van elke dag. Het aanpassen vergt zoveel energie dat het de persoon volledig uitput. Onbegrip en strak denken zijn zeker geen goede oplossing om aan dit onderwerp te beginnen denken. Het is een doolhof waarvan je de uitkomst niet weet. En elke dag en situatie is een nieuwe die weer helemaal anders kan verlopen.

Wat wij als geheel zien is voor anderen een puzzel die maar moeizaam in elkaar valt. Een geduld om dit alles te kunnen zien, verwerken en te behandelen is voor veel mensen onmogelijk.

Jezelf in vraag stellen en op zoek gaan naar anderen of diezelfde ervaringen is aan te raden. Want samen sta je sterker dan alleen!

Omdat er geen éénduidige oorzaak is kan ik hierover ook niet uitweiden. Elke persoon is anders. Elke beperking, ziekte of stoornis is anders op elk vlak. We kunnen niet vergelijken want dat zou een beperking zijn in de ooit mogelijke behandeling. Ik merk wel dat als iedereen de moed heeft opgegeven dat er één persoon moet doorgaan en vechten voor wat de moeite waard is! IK als moeder heb die verplichting naar mijn kinderen toe. En dat is ook weer iets dat ieder voor zich moet uitmaken. Kan je die strijd aan en is ze te winnen of geven we op en berusten we in het probleem???

Stel jezelf de vraag;” hoe voel ik mij hierbij? En hoe voelt de persoon in kwestie zich hierbij?” Vanuit dit begin is er geen eind en dan kunnen we de weg afleggen met een uitkomst die voor iedereen geluk brengt.

Bij vragen of bedenking in het gedrag van een kind of volwassene is de mening van een professioneel bevoegde zeker van toepassing. Aarzel ook niet dit op te zoeken! 

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here