Alles over grijs haar: zilver is goud waard!

0
955
blog placeholder

Mijn haar heeft elke denkbare kleur wel eens gehad. Noemt U mij maar een willekeurige fantasiekleur, zoiets als Herfst Inferno (een afschuwelijk donkerrood) en ik roep: “Ja, had ik al, in November 1995!”.

Als klein meisje had ik blonde krullen. Maar helaas hield dat geen stand. Blond haar en bruine ogen: Catherine Deneuve weet wat dat betekent. Zij omschreef niet voor niets haar kleurspecialist als de belangrijkste persoon in haar leven! Mijn haar werd telkens donkerder maar werd ook weer geen warm bruin. Het bleef eigenlijk een beetje ondefinieerbaar. Soms een beetje roodachtig, maar meestal een beetje muizig. Er bleef mij niets anders over dan naar de fles te grijpen en daarmee bedoel ik geen alcohol maar Clairol…

Voor experimenten op het eigen hoofd wordt men niet voor niets gewaarschuwd. Ik heb het allemaal gehad. Dure kleuringen bij de kapper, goedkope boven mijn eigen wasbak, strengen, henna, natuurglans. En daarbij heb ik ook alle mogelijke fouten gemaakt die men maken kan. Chemie over de henna bracht haaruitval. Chemie over chemie bracht onvoorspelbare kleuren (bij voorkeur een groenschakering) en teveel strengen aangebracht zodat het leek of ik met een gekleurde helm opliep.

Zo ongeveer vanaf mijn dertigste, ik kan het niet meer precies aangeven, kreeg ik mijn eerste grijze haren. En dapper doorgeverfd natuurlijk. Zwart of rood, danwel herfstloof of bourgondisch. Alle schakeringen van koffie en chocolade oftewel gewoon bruin. Dan maar weer in het blond of op zijn minst met blonde strengen.

En ineens was ik het zat! Misschien kwam het door die foto waarmee ik mezelf terugzag met onnatuurlijk geel haar. Ik herkende mezelf haast niet en vond mezelf er jaren ouder uitzien. “Hier kap ik dus mee” dacht ik meteen.

En dat was het dan. Het kleuren is definitief voorbij. Het duurde ongeveer een jaar voordat het laatste blond er werd uitgeknipt bij het bijpunten. En daar zag ik voor het eerst in bijna 30 jaar mijn eigen haarkleur weer in volle glorie in de spiegel. En dat fascineerde me zo dat ik sindsdien niet meer voor de spiegel ben weg te slaan.
Mijn haar verandert telkens, bijna elk uur lijkt het wel. Soms waan ik me terug in de puberteit met al die veranderingen en het is ook een hoogstpersoonlijk proces.

Bij de één begint het wat vroeger dan bij de ander. Het gaat langzaam of juist snel. In blond haar valt grijs veel minder op als in bruin haar. En natuurlijk rood haar wordt eerst wat matter alsvorens het grijst. De grijze haren kunnen in dramatische stinkdierstrepen tevoorschijn komen of juist in discrete strengetjes. Ze verschijnen eerst rondom het gezicht of juist alleen aan de achterzijde van het hoofd. En ze mengen zich telkens geruisloos met het nog donkere of blond haar.

Zelfs het doorsnee muisbruin op mijn hoofd wordt plotsklaps rijk aan schakeringen en fascinerend, doorvlochten met kleine strengetjes van de meest onvoorstelbare schakeringen van grijs.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here