Het voorjaar is de tijd om de tuin weer eens van een nieuw uiterlijk te voorzien. Dat denken velen en daar
maak ik dankbaar gebruik van. Door mijn tuin aan te kleden met gebruikte
stenen, tegels, klinkers en rotsblokken in al hun diversiteit en
verscheidenheid van kleur, grootte en dikte geef ik lucht aan mijn fantasie,
combineer en creëer wat niemand anders zo doet: mijn tuin. Het vergt wel wat
gesleep en gesjouw en dat niet alleen met de stenen maar eveneens met zand.
Door de verschillende vormen van de stenen door elkaar te gebruiken is er meer
of minder zand nodig dat zich vervolgens mengt met mijn zweetdruppels. Ook al
ben ik een leek en ligt misschien niet alles even recht en netjes waterpas op
het toegangspad naar het huis, de weg naar de garage of het terras in de tuin,
ik ben zeer tevreden over de resultaten. Ook overige tuinafvalmaterialen
probeer ik creatief her te gebruiken.
Gekapte bomen
Gekapte bomen gaan niet als haardvuur over in as, maar sieren o.a. als poten mijn tuintafel of worden tot
zitplaatsjes omgetoverd. De wortels die met de rest van de stam uit de grond
komen dienen als schuilplaatsen voor muizen en de onkruidbegroeiing is een oase
voor bijen, vlinders en andere insecten.
Een mol
Ook heb ik een meneer Mol.
Die heeft ook zo zijn eigen creatieve bijdrage. Ik heb hem aangeboden te helpen
met verhuizen, maar tot nu toe bevalt zijn woonruimte hem zo goed dat hij zich
weigerachtig opstelt. Ik kan natuurlijk alles uit de kast trekken maar hoop op
redding door mijn katten. Die zitten echter toe te kijken hoe hij zijn
woonruimte vergroot zonder ook maar enige invloed uit te oefenen want meneer
Mol is een slimmerik. Aangezien ik wel vind dat iedereen zijn woonruimte mag
hebben onderneem ik geen stappen met mogelijk nare gevolgen, zoals gif of een
val. Kans dat ik een van mijn katten in een ongewenst vreemde houding aantref
wil ik absoluut uitsluiten. Toch bemerk ik een opkomende ergernis dat mijn
grasmat zo overhoop gehaald is en nog steeds wordt. Een oplossing is juist die plekken
te voorzien van een kleurig struikje of opnieuw inzaaien.
Neemt niet weg dat ik toch
probeer met natuurlijke ingrediënten de mol tot vertrek te motiveren. Ook al
zijn de berichtgevingen over de keizerskroonbollen wisselvallig: het groeit uit
tot een waanzinnig mooie bloem, dus ik ga toch proberen om de mol daarmee te
overtuigen te verkassen.
De vijver
Een flink uitgegraven gat,
eigenlijk bestemd om een afkoelplaats voor mezelf en de hond te creëren, heeft
zich na een jaar stilliggen ontwikkeld tot vijver voor kikkers en padden. Ik
ben in gedachte al afscheid aan het nemen van mijn ´bad´, zoals ik dat
oorspronkelijk in gedachten had. In ieder geval tot ik zover ben om de
zijkanten te ontdoen van uitstekende boomwortels en te voorzien van folie,
waarna ik het geheel weer op wil bouwen zoals het er eigenlijk nu bij ligt, met
begroeiing en al, zodat niet alleen de hond en ik af kunnen koelen maar ook de
kikkers, padden, libellen enzovoort een heerlijke plek hebben. En ik heb tijd.
Op een gegeven moment schiet me een waanzinnig idee te binnen en dan valt het
een en ander op de goede plek.
De schutting
Uit de bossen komen de takken
die ik met sisaltouw aan de schutting bevestig. Deze zijn afgebroken en door
weersinvloeden als afgedaan op de grond terechtgekomen, oud, grillig en weerbarstig.
In combinatie met geschaafd hout uit de bouwmarkt dienen ze nu als doorkijk
kunstwerken die begroeid gaan worden met diverse soorten kamperfoelie en als
uitkijkposten dienen voor een grote verscheidenheid aan vogels.
Verdere indeling
De gele stenen die over waren
na de bouw van het huis zijn opgegaan in een klakkeloos asymmetrische opgebouwde
halfronde bank en rode klinkers in de vorm van een echoput zijn tot
barbecueplaats gepromoveerd.
Het voor mezelf gereserveerde yogaplekje in de vorm van een yinyang-teken staat nog in de kinderschoenen tot
ik een keuze gemaakt hebt voor de te gebruiken materialen. De scheidingslijn
van de stukken grond tussen de buren en mij wordt gemaakt door de chakratekens.
Ook hiervoor wil ik zoveel mogelijk materialen hergebruiken en elk teken laten
ontstaan en bestaan uit een ander materiaal. Dat vergt een hoop denk- en tekenwerk.
Het moet weerbestendig en duurzaam zijn, maar ik heb de hele zomer om mijn
fantasie de vrije loop te laten. Desnoods zelfs een jaar later.
Het hoeft niet allemaal
vandaag en het hoeft niet allemaal perfect zoals door een ´vakman´. Ik zet
vakman tussen aanhalingstekens, want ik heb al heel wat ´vakmannen´ aan het
werk gezien. Als ik dan de afweging maak tussen hun perfectie, hun prijs en
mijn ergernis omdat er weer iets niet uitgevoerd is naar mijn wensen maar omdat
de vakman dat wenselijk vond en voor mij dacht, kom ik al gauw tot de
overtuiging: perfectie is mijn creatie wat mijn oog streelt in al haar
perfectieloosheid.
Indy Toma
