Het plantengeslacht Aloë telt bijna vierhonderd variëteiten en speelt al eeuwenlang een belangrijke rol in de cosmetica en geneeskunst van verschillende volken. Lees hier meer over de geschiedenis, de toepassingen en de verzorging van de kamerplant-variëteiten van de Aloë Vera.
De geschiedenis van Aloë Vera
De bijzondere eigenschappen van de vetplant Aloë Vera worden al duizenden jaren in verschillende culturen over de hele wereld gewaardeerd. Zo kenden de oude Egyptenaren al meer dan zesduizend jaar geleden het heilzame sap van de plant, waarmee onder andere de beroemde koninginnen Nefertete en Cleopatra hun huid verzorgden. Nog verder weg, in Azië, is de Aloë Vera ook al eeuwenlang een vast ingrediënt in gezondheidskuren. Maar dichter bij huis en korter in de geschiedenis werd Aloë Vera geroemd om het heilzame effect. Alexander de Grote liet zijn soldaten het sap innemen als ze ziek of gewond waren, om ze zo sneller te laten herstellen. En de Griekse arts Dioscorides die zo’n honderd jaar voor het begin van onze jaartelling leefde, nam Aloë Vera op in het oudst bekende kruidenboek. Het Griekse woord “aloè” betekent bitter en verwijst naar de smaak van het sap van de bladeren. In de antieke geneeskunde werd het gebruikt als pijnstiller, laxeermiddel en als middeltje voor huidverzorging en eigenlijk is deze kennis nooit verloren gegaan. De ontdekkingsreiziger Columbus nam de bladeren steevast mee voor zijn bemanning, samen met de sinaasappels die bij zijn laatste stop op de Canarische eilanden werden ingeladen. Maar ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan was de plant al bekend. De inwoners van het nieuw ontdekte America, de Maya’s, noemde de plant “Eeuwige Jeugd”.
Toepassingen van Aloë Vera
Er zijn een aantal variëteiten, waaronder de Aloë Ferox en de Aloë Arborescens. De Aloë Barbadensis staat vooral bekend om de huidverzorgende eigenschappen, die inmiddels ook wetenschappelijk zijn aangetoond. In droge, woestijnachtige gebieden in Afrika en Zuid-Amerika groeien de planten in het wild en zijn de bewoners van die streken gewend om, ingeval van huidproblemen, stukjes blad af te breken en dit op het getroffen gebied te leggen. Bij het breken van de bladeren komt er dik sap vrij dat uitwendig kan worden gebruikt.
Je kunt ook kant en klare lotions en gel kopen, waarin het sap van de plant is verwerkt. Let daarbij wel op dat het pure en zuivere Aloë Vera is want de goedkopere versies zijn vooral goedkoper omdat zij minder geconcentreerd zijn en je dus veel en veel meer nodig hebt. Je kunt het sap van de Aloë-bladeren, of gel uit een flesje, gebruiken bij kleine brandwonden, bij zonnebrand, bij eczeem, een schrale huid, kloofjes en puistjes.
Aloë Vera als kamerplant
Wil je altijd puur natuur Aloë sap bij de hand hebben, dan kun je er ook een als kamerplant houden. In onze streken zijn er een aantal variëteiten te koop, die het goed doen. Zij zijn meestal niet echt mooi om te zien, maar als je hardnekkige huidproblemen hebt en verse bladeren in huis wilt hebben, dan zijn de “looks” natuurlijk minder belangrijk. De planten zijn gemakkelijk in de verzorging, hoewel sommige soorten echt niet zonder warmte en zon kunnen. Zij staan het best op de vensterbank in de volle zon. Aloë Vera heeft niet al te veel water nodig en de grond moet goed afwateren, want het is nu eenmaal een woestijnplant. Toch hebben ze wel een wat zwaardere grond nodig, en brede potten omdat ze veel wortels maken. ’s Zomers kun je ze buiten zetten.
Sommige soorten worden vermeerderd door middel van zaadjes, en anderen door stekjes die spontaan ontstaan aan de basis als de plant wat ouder is. Deze uitlopers kun je plukken, twee dagen laten drogen en stekken in een pot met arme grond.
Een geschikte soort in ons klimaat is de de Aloë Albiflóra, met witte bloemen, en de Aloë Variegáta met driehoekige bladeren en roze-rode bloemen. Deze laatste wordt al sinds het jaar 1700 in onze streken gecultiveerd en houdt al niet eens meer van felle zon. Aloë Aroréscens oftewel boom-aloë, was in de vorige eeuw een heel populaire kamerplant. Dit was vooral te danken aan het spontane en rijkelijke stekken, waardoor iedereen stekjes aan buren en vrienden gaf. De zwaardvormige bladeren staan in dichte rozetten die tot vier meter hoog kunnen worden, waardoor je zelf ook je oude plant weleens zal moeten vervangen door een nieuwe stek.
