We worden geboren en hebben zorg nodig. Liefde, aandacht en verzorging. We kunnen enkel huilen om dit te krijgen. Doorheen de maatschappij van vandaag wordt vaak gezegd het is een huiluurtje of laat maar even doen enz…Ik weet uit ondervinding dat een kind vermoeiend kan zijn. Hoe dan ook heb ik geleerd met vallen en opstaan. Ik heb mijn kinderen nooit bewust laten huilen. Er is geen enkele reden goed genoeg om mij daarvan te weerhouden. En we zouden kunnen spreken van verwennen, maar is dat mogelijk? Nemen we dat dan vanzelfsprekend? Vaak wel, en dat heb ik dan weer in de liefde mogen leren. Partners die na een tijd mij de rug toekeerden. En evengoed is een relatie bestaande uit 2 kanten. We maken allemaal fouten en daarmee leren leven voor jezelf en eventuele partner is niet makkelijk en soms zelfs niet mogelijk.
Wordt het niet tijd dat we inzien dat we vervreemden van elkaar. Dat we angstig zijn geworden om ons te tonen. We leren teveel hoe we onszelf niet meer mogen zijn en hoe we ons moeten aanpassen aan de manier van leven zoals het HOORT. We leren onze kinderen niet meer in liefde op te groeien maar in een harnas van regels. We beperken ze dagelijks meer om maar te kunnen voldoen aan de eisen van de buitenwereld. Waarin volgen we daar ons hart?
De voorwaarden die gesteld worden aan de liefde beperken ons enkel en alleen in wie we kunnen zijn en waarvoor we angst voelen.
Vanuit een open-relatie, gesloten relatie heb ik ondervonden wat de voor en nadelen van alles in de liefde is. Ik heb mogen genieten van wonderbaarlijke momenten en ik heb mogen ervaren wat het is om helemaal leeg te zijn en op de grond te kruipen omdat je geen weg meer weet met gedachten en gevoelens. Het is een traject dat heel leerrijk is geweest en mij eerlijk ook zelfs het leven had kunnen kosten. Ik zal dit later in een apart artikel nog verder bespreken. Wat ik wilde delen met jullie waren deze woorden….
Het leven heeft zo z’n verassingen waarin we de moed en kracht vinden om
weer te geloven, en datgene dat je dacht verloren te zijn is wat sommigen opnieuw oprecht en
met heel hun hart beloven. Het leven is moeilijk en soms heel negatief, vanuit een andere richting bekeken wordt het allemaal ook wel relatief. Negeren we niet te vaak dat voorgevoel, dat ons zegt; je wijkt af van je doel! Doelen geven ons een idee of illusie van nu ben ik pas nuttig en bestaand, hoewel we weten dat als we eerlijk zijn het is allemaal voorbijgaand! één iets kan niet sterven hoeveel tijd er ook passeert, liefde en om elkaar geven doorbreekt alle pijn heb ik geleerd. wat er ook mag tegen stoten en hoe diep je ook kan haten, dat is het enige dat we willen de dag dat we dit lichaam verlaten.
+++vdm+++
