Het is vrijdag 22 juli 2011 als ik voor de televisie zit om de tour de France te volgen, net als ik zie dat Alberto Contador de bergen werkelijk op sprint, verschijnt er onder in mijn beeld een balk “Explosie in Oslo, extra nieuws uitzending direct na de aankomst”
Verbaast druk ik mijn teletekst open om even vluchtig te lezen wat er dan gebeurt is, er wordt mij al snel duidelijk tijdens het lezen dat we hier toch te maken hebben met een meer dan behoorlijke aanslag op het Noorse parlement. Ik weet nog dat ik dacht;”vervelend” maar wie had kunnen indenken dat op datzelfde moment een mannelijk persoon bezig was met het neer maaien van onschuldige kinderen die op kamp waren.
Deze schok werd mij pas duidelijk nadat ik had gezien dat Rolland de tour etappe op zeer indrukwekkende manier won en de extra nieuws uitzending begon.
Elk moment volgde ik de extra bulletins om te zien wat hier werd aangericht door een man die zijn krankzinnige ideologie navolging gaf op ijzingwekkende wijze, en als klap op de vuurpijl wordt deze Anders Behring Breivik afgeschilderd als nationalistische christen-fundamentalist. En meneer hekelt de Nederlandse multiculturele samenleving.
Dat brengt mij bij de volgende zorgwekkende ontwikkeling; Al eeuwen lang worden ons voorgehouden in de heilige boeken van alle godsdiensten dat we samenhorig moeten zijn, dat we lief moeten hebben en dat we mensen in nood de helpende hand moeten bieden.
Ook worden wij allemaal gewaarschuwd voor het altijd op de loer liggende kwaad….
Maar in dezelfde eeuwen werden er miljoenen mensen omgebracht in naam van de almachtige, die God, Allah, Jehova en nog vele namen meer toebedeelt krijgt. Echter heel zelden heb ik gelezen dat mensen zijn omgebracht in naam van het eeuwige kwaad,dus wie moet ik nu eigenlijk meer vrezen…..
Het mogen duidelijk zijn ik ben geschokt en met mij velen berust ik mijn gedachte, trots ben ik vooral op onze multiculturele samenleving en de aanwezige ruimte in ons land om ieder zijn overtuiging te laten beleiden.
Hopen doe ik vooral dat wij mensen eindelijk eens gaan beseffen dat we elkaar nodig hebben, nog veel van elkaar kunnen leren en dat praten over elkaars opvattingen veel meer teweeg brengt dan het neer schieten van 93 onschuldige mensen.