Sinds gisteren zijn er nieuwe gasten in het complex. Een Amerikaans gezin met twee kinderen : een jongen van tien en een meisje van acht.
Jade en Josephine zijn inmiddels dikke vriendinnekes. Jammer dat zij pas zijn aangekomen als wij bijna door moeten.
Benjamin en ik zijn vandaag een lange afscheidswandeling (vier uur) gaan maken, deed toch maar raar.
Verder stink ik uren in de wind naar ajuin
Sinds zaterdag heb ik namelijk enorm veel last van oorpijn (au). Omdat Fred op de lappen was, ben ik nog niet naar een dokter gegaan.
Ik maakte me een beetje zorgen om de terugvlucht en zag me al geweigerd worden op het vliegtuig.
Na wat googelen vond ik vandaag het ‘uiencompress’.
Toevallig hadden we nog een halve ui liggen, die we van Pat gekregen hadden toen zij doorging.
Deze werd in stukjes gesneden, opgewarmd en in een sok van Benjamin gestoken. Dit compress heb ik twee uur tegen mijn oor gehouden en warempel, het helpt enorm!
De pijn is weg en mijn oor is bijna continu open.
’t Enige nadeel is dat ik nu dus enorm naar ui ruik; net als onze kamer.
Diegene die bij onze terugkeer twijfelen of ik het ben, hoeven dus maar te ruiken
