Vorig jaar werd me gevraagd of ik een aantal weken voor een jochie van 3 jaar wilde zorgen. Omdat ik dat een erg leuke leeftijd vindt heb ik Ja gezegd. Dat heb ik geweten.
Vanaf het eerste moment is er contact, hij kijkt je aan. Ik heb ook wel eens een kind van 2 jaar gehad, die altijd maar langs me heen keek. Maar dit jochie kijkt me aan met blauwe, lachende ogen. Hij wil alles weten en loopt al pratend achter me aan. Terwijl hij van alles zegt en vraagt, zit hij ook met z’n handjes overal aan. Hier en daar vallen dingen op de grond. Soms ben ik net niet snel genoeg om dat op te vangen en al snel ligt mijn een deel van mijn Kringloopvservies in stukken op de grond. Hij heeft de grootste schik.
Zijn woordenschat is groot, hij weet veel, ook begrippen als voor, achter, kleuren en getallen. Hij lijkt er een spelletje van te maken om alles te benoemen, hij benoemt de kast en de kleur: bruin. Zelfs het rose t-shirt van mijn pleegdochter benoemt hij bij de juiste kleur. Bijzonder, ik heb zelden een kind van net 3 jaar gehad die alle kleuren kende.
Hij is gek op deuren en hekjes, die moeten dicht als ze open zijn en open als ze dicht zijn. De kastdeuren staan dus steeds open en de kamerdeur die altijd open staat, wordt nu steeds dichtgegooid door hem. Steeds vlak voor dat ik er door wil lopen, hij lacht dan luidkeels.
Hij is razendsnel, wat hij zegt, dat heeft hij al gedaan. Als ik zeg, ga je mee naar school de kinderen halen, dan staat hij al bij de fiets, de eerste keer was hij zelfs al aan het klimmen en had hij bijna de fiets over zich heen. Hij heeft zelfs na een paar dagen niet door dat hij echt op me moet wachten. Ik moet dus snel zijn als ik iets zeg te gaan doen, anders is hij al weg.
Hij is oppervlakkig in spelen, loopt van fietsje naar schommel naar autootjes enz. is binnen een paar seconden afgeleid.
Als ik hem vast zet in de stoel, met speelgoed, dan gooit hij rustig het speelgoed op de grond en gaat met zijn stoel aan de wandel. Hij beweegt zich van links naar rechts en krijgt de kinderstoel in beweging en op die manier wandelt hij met stoel en al door de kamer. Zo sterk is hij, dus dat is niet handig, want hoe ernstig zal hij gewond zijn als hij valt met die stoel. Dat doe ik dus niet meer.
Nu train ik hem alsvolgt: zowel buiten als binnen gaat hij op een kleed spelen. Hij moet dus daarop blijven, wat ook tot grensoverschrijdende activiteiten leidt, maar nu, na een paar weken ook tot spelen. Hij gaat echt spelen en blijft rustig op het kleed zitten, 10-15 minuten. Maar als ik opgelucht adem durf te halen en ook maar denk iets te kunnen gaan doen aan de was of al het andere huishoudelijke werk, dan heb ik het goed mis. Hij ziet alles en ben ik uit de buurt, dan is hij klaar met spelen en gaat iets zoeken waardoor hij mijn volle aandacht weer heeft. Ik loop en ren wat af.
Verder is hij echt een 3-jarige. Hij wil de wereld ontdekken, zit overal aan, maar is ook heel leerbaar. Hij herhaalt wat ik hem uitleg en zegt het nu soms voor hij het zelf doet: Ikke niet aanzitten, niet deur opendoen, mama doen, ikke wachten.
En hij ontdekt zijn eigen wil en zegt nee tegen iets, kijkt me dan heel ondeugend aan en vindt het reuze spannend hoe ik zal reageren.
Hij komt knuffelen en is erg gevoelig voor muziek. Als ik muziek draai en hem tegen me aanhou, dan kan hij zich echt ontspannen. Samen zitten we dan te luisteren of marcheren we door de kamer als ik fanfaremuziek op zet. Hij geniet met volle teugen. En ik ook. Al ben ik na 7 weken bekaf.
