Vroeger bij ons thuis waren we altijd al omringd door dieren. Voor zover ik mij kan herinneren heeft er altijd wel een hond of een kat in huis rondgelopen en soms allebei. De karakters van honden en katten zijn erg verschillend. Honden zijn aanhankelijk en trouw en gehoorzamen hun baasje. Katten zijn heel anders, je mag ze eten geven en voor de rest doen ze gewoon waar ze zelf zin in hebben. Ze komen thuis als ze dat zelf willen en aaien mag, maar alleen als ze er toevallig zin en tijd voor hebben. Dat was ook zo met de katten bij ons thuis. Echte huis, tuin en keuken theemutsen waren dat.
Mijn eerste ervaring met een kat met Siamees bloed was bij mij huidige vrouw, toen ik haar voor het eerst thuis ontmoette. Ik laat dan de Siamees van mijn oma even voor wat het is, aangezien ik indertijd te jong was om daar iets aan te merken. Die kat van mijn vriendin, Turbo was z’n naam, was een grijze ex-kater met halflang haar en net als zijn soortgenoten had hij een eigen mening. Toch waren er verschillen met de katten die ik gewend was. Zo apporteerde het beest speeltjes en was altijd in voor een lekkere knuffel. Hij kwam zelfs als je hem riep. Met een beetje goede wil kon je hem zelfs aanhankelijk noemen. Typische eigenschappen voor een hond. Helaas nam Turbo te vroeg afscheid van ons, omdat hij op twee jarige leeftijd aan een aangeboren hartkwaal overleed.
Na Turbo hebben we nog verscheidene andere katten gehad, er lopen altijd wel twee of drie bij ons door huis. Aanlopertjes of beestjes uit het assiel. Allemaal schatten van beesten, maar typische kat-katten. Totdat mijn ega plotseling een advertentie van SOS-Huisdieren tegenkwam waarin een thuis werd gezocht voor een Sneeuwbengaal. Nog nooit van gehoord, maar ze zien er prachtig uit. Zo gedragen ze zich ook trouwens, als vrouwen die weten dat ze met hun verschijning alles voor elkaar kunnen krijgen. Daarnaast is de overeenkomst met het karakter van honden ook bij deze dieren niet te missen. Net als onze Turbo apporteert onze nieuwe aanwinst speeltjes. Hij kan dingen leren die je echt niet van een kat verwacht. Als je er een beetje tijd in steekt is het mogelijk om hem te laten zitten voordat hij een kattesnoepje krijgt.
Lodewijk, zoals we het monster genoemd hebben, is continue bezig met aandacht vragen. Als één van ons van de kamer naar de keuken loopt, loopt Lodewijk er twee passen achter. Als we ons zoontje naar school brengen moeten we Lodewijk binnen houden, anders loopt hij mee naar school als een trouw hondje. Visite is er om bij op schoot te liggen en dan het liefst bij diegene die het minst op katten gesteld is. En de hele dag door roept hij mauwen in je gezicht. Zodra je oogcontact maakt begint er onmiddelijk een gesprek op gang te komen.
En onze andere huiskat? Die wil eigenlijk niets met Lodewijk te maken hebben. Zij heeft het te druk met haar kattedingetjes. Slapen, buiten rondscharrelen en ons negeren. Die Lodewijk, die deugt volgens haar helemaal niet. Dat is gewoon een hondeziel in een kattenlichaam.
Ik heb nog steeds niet bepaald of dit soort katten nu inteligenter is als een normale kat, of dommer. Het kan natuurlijk zo zijn dat een normale huiskat te slim is om zich voor dit soort kunstjes te lenen.
