Psoriasis

Verscheidene
factoren als stress, irritatie, het klimaat of kwetsuren van de huid,
alsmede  bepaalde infecties en geneesmiddelen
kunnen de ziekte doen uitbreken of verergeren.
Voelt de patiënt zich
daarentegen gelukkig, dan kan de psoriasis verminderen of zelfs helemaal
verdwijnen. Vaak kan de ziekte ook psychische problemen veroorzaken als een
depressie, weinig zelfvertrouwen en een laag zelfbeeld.

Het
ziekteproces

Een normale huid
vernieuwt zich om de maand, terwijl een psoriasishuid daar slechts vier tot zes
dagen voor nodig heeft. Door de versnelling van het huidproces zijn de
huidcellen niet rijp en schilferen af.
Door de enorme toename van cellen ontstaan er verdikkingen in de opperhuid, terwijl er ook
veranderingen optreden in de lederhuid. Bloedvaten verwijden zich, waardoor het
bloed veel sneller stroomt dan normaal, met als gevolg dat de psoriasishaarden er
rood kunnen uitzien en soms zelfs licht bloeden.
Ter hoogte van de
psoriasisplekken tot in de opperhuid vormen zich kleine abcesjes in groepjes,
doordat de witte bloedcellen uit de bloedbaan treden. De bloedvaten in de
psoriasishuid zijn toegenomen in aantal en staan wijd open. De snelheid van de
bewegingen en groei van de opperhuidcellen is zo’n zeven keer groter dan
normaal en dus is  het totaal aantal
cellen een veelvoud van de cellen in gewone omstandigheden.
De cellen, die aan
het huidoppervlak komen, zijn dan nog onontwikkeld en hechten zich makkelijk
aaneen. Door de snelle groei van de cellen en het aaneenhechten van de nog
onrijpe cellen aan het huidoppervlak, ontstaat afschilfering.
De psoriasishuid
verliest vervolgens drie tot tien maal zoveel water dan een gezonde huid, wat
wel weer tot voordeel heeft, dat zalven en crèmes beter worden opgenomen en
inwerken.
Door veranderingen
in de hoornlaag wordt de huid minder soepel en kunnen er pijnlijke groeven
ontstaan.