Peuters hebben vaak denkbeeldige vriendjes. Zo’n denkbeeldig vriendje ontstaat vaak rond het tweede levensjaar en verdwijnt meestal binnen een half jaar. Maar ook wel later.
Wat is de normale spelontwikkeling van een peuter?
* Rond 1 jaar kunnen peuters hun verlangens en behoeten al aangeven door te wijzen en de ouder bij de hand te pakken en mee te nemen naar de dingen, die ze willen hebben.
* Rond de leeftijd van anderhalf jaar kan een kind al hulp zoeken als iets echt niet lukt of als hij het niet kan.
* Als een kind 2 jaar is kan hij al vertellen wat hij heeft beleefd. En hij heeft belangstelling voor verhalen, foto’s en boekjes.
* Tussen 2 en 2,5 jaar begint hij “doen-alsof” spelletjes leuk te vinden.
* Rond 3 jaar kan een peuter al eenvoudige bordspelletjes doen.
Wat zijn denkbeeldige vriendjes?
Denkbeeldige vriendjes zijn er in alle soorten en maten en zijn vaak gebaseerd op iemand, die de peuter al kent. Het kan ook een persoon zijn uit een verhaaltje, dat vaak verteld wordt of uit een boek, dat hij kent.Maar het kunnen ook vriendjes zijn, die echt helemaal zelf verzonnen zijn. Het hebben van een denkbeeldig vriendje is geen reden tot zorg. Zo’n vriendje heeft de peuter om te experimenteren, spelletjes te spelen en te leren ervaringen uit te spreken of te vertellen. Peuters vertellen ook vaak hun gevoelens, zoals angst aan hun denkbeeldige vriendje en het helpt hen bij het overwinnen van stress. Er zijn verschillende theorieën over het hebben van denkbeeldige vriendjes. Sommige psychologen denken, dat zo’n vriendje de peuter helpt met het overwinnen van angst, maar ook zicht geeft op de wereld om hen heen. Ze spreken dingen uit en ervaren hoe het in elkaar zit door taal.
Waarom hebben peuters en kleuters vaak denkbeeldige vriendjes?
Peuters en kleuters denken nog helemaal vanuit zichzelf, zij zijn het middelpunt van de wereld en wat er om hen heen gebeurt. Verder zijn ze magisch ingesteld en beschikken vaak over veel fantasie. Ze bedenken vaak een fantasiewereld, waarin ze zelf met hun vriendjes leven en daarin kunnen ze de wereld bedenken, die ze zelf willen en kunnen beheersen. Er zijn verschillende redenen, waarom ze denkbeeldige vriendjes hebben:
1. Er is dan altijd iemand, die naar hem luistert en ondersteunt.
2. Het vriendje kan het vaak net iets beter dan hij zelf.
3. Het is een heel bijzonder iemand, die er alleen voor hem is.
4. Een denkbeeldig vriendje doet niemand pijn, speelt altijd leuk en oordeelt niet.
5. Hij is altijd bij de hand, je kunt altijd met hem spelen.
Peuters en kleuters genieten van fantasieverhalen en kunnen deze vorm van spelen eindeloos volhouden. Een zelfbedacht vriendje komt en gaat vanzelf weer weg, zonder duidelijk reden. Je hoeft niet in paniek te raken als je peuter of kleuter dit doet. De manier, waarop peuters en kleuters met deze vriendjes spelen is een delen van gevoelens. En omdat ze dit meestal hardop doen is het voor ouders een leuke manier om door observeren en luisteren je kind te leren kennen. Later kun je dan ingaan op wat je hebt gehoord, zodat je peuter er met “echte” mensen over leert praten.
En als je kind naast de denkbeeldige vriendjes gewoon met andere peuters of kleuters omgaat is er niets aan de hand. Sociale interacties zijn een van de belangrijkste dingen in de ontwikkeling van een kind. Als het kind alleen maar denkbeeldige vriendjes heeft en geen interesse heeft in andere kinderen, dan zal er iets aan de hand zijn. Dan is er een reden om hulp te zoeken.
