Ik ging op bezoek bij een Franse familie met een vakantievilla in Saly, een badplaats met grote resorts voor toeristen in Senegal. We liepen door een laan met villa’s, heggen, tuinen en veel bloemen, een beetje zoals de Verenigde staten maar dan in Afrikaanse stijl. We zaten net in de woonkamer toen er allerlei andere bezoekers binnen kwamen: de dochter van de eigenares met haar man en zoontje en een aantal buren. De schalen met kaas, worst, olijven en chips werden binnen gedragen. Verkoelende dranken werden geserveerd en sommige mannen gingen meteen voor de sterke drank, ook al was het nog geen 12.00 uur ’s middags. De mannen droegen korte broeken die er voor Senegalezen lachwekkend uitzien. Alleen kleine kinderen dragen zo’n korte broek in Senegal, geen mannen van zestig. De dochter droeg een jurkje zo kort dat je nog net niet haar ondergoed eronderuit zag komen. Maar de kaas en olijven waren erg lekker, ik merkte nu hoeveel ik dat gemist had hier in Senegal.
Maar ik voelde me daar niet op mijn gemak in dat grote glimmende huis. Ik voelde me vervreemd van de mensen daar. Het was een vreemde gewaarwording. De eigenares leek een beetje op een vriendin van mijn moeder. Ik bedacht me dat deze mensen makkelijk mijn familie of vrienden konden zijn. Waarom voelde ik mij op die plek dan niet op mijn gemak?
Het komt doordat het verschil zo groot is met de rest van Senegal. “Dit is niet mijn wereld” dacht ik. Ik ben veel liever onder de lokale bevolking, op een plek waar geen toeristen komen, daar voel ik me thuis en daar kan ik mezelf zijn.
Het is niet zo dat ik vind dat rijke mensen niet mogen genieten van wat ze hebben omdat er ook zoveel arme mensen zijn die niets hebben. Het heeft geen zin om alles weg te geven wat je hebt, want daar wordt de wereld niet minder ongelijk van. Je hebt geluk dat je in een welvarend land geboren bent, dus geniet ervan. Arme mensen zouden ook van hun welvaart genieten als ze de kans kregen. Maar in mijn ogen vormt de rijkdom van “Little France” in Senegal een schril contrast met de zee van armoede die het comfortabele eiland van de Toubab (blanken) omringt. Als deze mensen zo van Frankrijk houden dat ze hun eigen kleine Frankrijk gecreëerd hebben in Senegal, waarom emigreren ze dan, waarom blijven ze niet gewoon thuis?
