Als mensen iets zoeken en het ligt niet bij ze in de kast, dan hebben ze een aantal strategieën die ze gebruiken om iets te vinden:
Vragen aan iemand of die weet waar het ligt of kan weten waar het ligt.
Als mensen een woord zoeken, dan pakken ze meestal het woordenboek als ze de betekenis willen weten. Maar wat nu als het niet gaat om de betekenis van het woord, maar de situatie waarin het woord gebruikt wordt? Dan pakten we vroeger een encyclopedie. Of als we iemand kenden die het woord gebruikte voor zijn werk, dan vroegen we die.
Als we hulp nodig hadden voor een reparatie, dan hadden we voor het zoekmachine tijdperk drie opties. We kenden iemand die de reparatie voor ons kon doen of al eens had gedaan, of we keken in de goudengids of het telefoonboek of we vroegen iemand of zij iemand kenden.
Eigenlijk kwam het er vroeger altijd op neer, dat we iemand vroegen ons meer te vertellen. Of we gingen zelf opzoek en werden onze eigen expert.
De expert
Dus het eerste wat we meestal deden was een ander vragen of die iets wist. Op Google gaat dat eigenlijk niet anders.
Stel je zoekt een nieuwe auto. Tegenwoordig type je de eigenschappen van de auto in de zoekregel van een zoekmachine in en je krijgt een aantal sites. Vroeger, als je niets afwist van autos, dan vroeg je iemand waarvan je vermoedde of wist dat hij veel van autos afweet. Als je niemand kende die veel van autos afwist, dan ging je te raden bij vrienden en vroeg hun of zij iemand kenden. Hoe meer van je vrienden een bepaald persoon noemden, hoe meer vertrouwen je er in had, dat die persoon wel iets van autos zou afweten.
Dit verwijzen door vrienden is de eerste truc van Google. Hoe meer sites verwijzen naar een bepaalde site, hoe groter Google de kans acht dat de site iets zinvols te vertellen heeft. En dus komt de site hoger in de zoekresultaten. Stel je nu voor dat je vrienden je verwijzen naar iemand die je weer naar iemand anders verwijst, die volgens hem nog meer weet dan hij van autos. Dan heb je nog meer vertrouwen in die persoon waarnaar verwezen wordt.
Ik hoop dat je de boomstructuur al voor je ziet. In de top van de boom vindt je de expert op het onderwerp waar je meer over wilt weten. Onder de top vindt je allemaal experts die verwijzen naar die ene expert, die volgens hun de expert is op dat ene onderwerp. Onder die laag van experts, vind je allemaal kenners, die allemaal verwijzen naar die experts die verwijzen naar de expert. En onder de kenners vind je de beter geïnformeerde leken, tot dat je bij de leken komt die wel iets weten, maar daarbij hulp nodig hebben van die geïnformeerde leken.
Google zegt nu dus, dat die expert in de top van de boom wel heel belangrijk moet zijn, want de experts waar alle kenners naar verwijzen, verwijzen weer naar die expert.
De kennis
Nu kan iemand je natuurlijk zeggen dat iemand een expert is. Maar als je dan bij deze persoon te raden gaat, bijvoorbeeld omdat jij een auto wilt met vierwiel aandrijving en je merkt dat hij niets afweet van autos met vierwiel aandrijving, dan zie je hem natuurlijk niet meer als expert. Je twijfelt zelfs een beetje aan al die andere experts, voor jou nu eigenlijk zogenaamde experts. Want ze hebben je verkeerd verwezen. Je begint nu dus opnieuw met zoeken. Maar nu zeg je tegen alle mensen waarmee je praat, dat je specifiek iemand zoekt die iets afweet van autos met vierwiel aandrijving voor ongebaande paden.
Google heeft dit probleem van de expert, die wel veel weet van autos, maar niets afweet van vierwiel aangedreven autos opgelost door te kijken naar de woorden op een site. Alsof je van tevoren een kijkje kunt nemen in de kennis van de expert, waarnaar iedereen je verwijst. Je zou het je kunnen voorstellen als een tweede zoektocht die je uitvoert naast de zoektocht naar de expert op het gebied van autos.
Dus naast het kijken naar hoeveel sites met authoriteit verwijzen naar een site, kijkt Google ook meteen of het woord dat je zoekt ook op de site voorkomt. Komt het woord niet voor op de site, dan ziet Google de site als oninteressant voor je zoektocht. Overigens neemt Google daarbij wel aan, dat die authoriteit op het gebied van vierwiel aangedreven autos voor ongebaande paden iets vaker de verschillende woorden gebruikt, dan een niet authoriteit. Dus een site waar één of twee keer het woord vierwiel aangedreven auto voor ongebaande paden voorkomt wordt niet als een expert gezien.
Nog meer kennis
Een variant op het kennis element, is natuurlijk het kijken naar het aantal paginas binnen de website, die zich met een onderwerp bezighouden. Als er maar één pagina is, die iets te vertellen heeft over een onderwerp, dan mag je gerust aannemen dat die site verder niet erg interessant kan zijn voor de zoeker. Want wat heb je er aan om bij een expert over cabriolets uit te komen, die je alleen maar kan vertellen dat een cabriolet een auto is zonder dak. Dat wist je tenslotte zelf wel, anders was je er niet naar opzoek gegaan. Dus een site waar meerdere keren op verschillende pagina’s gesproken wordt over cabriolets is al weer interessanter, dan een site met één of twee pagina’s.
Veel activiteit
Een belangrijk aspect van een website is de mate van verandering die er in optreedt. Dus dat zal Google ook wel meewegen in zijn beoordeling van sites. Want een site die verandert is actief. Als je dan informatie zoekt, dan is het natuurlijk wel handig als dat recente informatie is. Dus niet dat je opzoek gaat naar een auto expert en terecht komt bij een expert, die heel veel weet van autos uit de jaren twintig. Je wilt graag informatie over de nieuwste autos. Google doet dat dus door te kijken of een site regelmatig vernieuwd.
Het is zelfs zo erg, dat een site die dagelijks vernieuwt vaker bezoek krijgt van Google dan een site die wekelijks of maandelijks verandert. En hoe vaker Google langskomt hoe belangrijker Google de site waarschijnlijk vindt.
Het doel
Het doel van Google is het creëren van een zo eerlijk mogelijk en informatief mogelijk zoekresultaat. Om dat te bereiken kijkt Google natuurlijk naar meer dan alleen maar naar verwijzingen, kennis, veel kennis en activiteit.
Het is bijvoorbeeld bekend dat Google kijkt of een site valsspeelt. Dat gebruikt zij dan om een sites belangrijkheid te verlagen. Valsspelen is proberen zoveel mogelijk links te krijgen, ook al zijn die volkomen onbelangrijk, omdat de sites die verwijzen helemaal niets hebben met het onderwerp waarover de site gaat. Bijvoorbeeld allerlei blogs over fietsen, die verwijzen naar een site over autos. Of het schrijven van loze teksten met het regelmatig vermelden van een woord. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is het statische bepalen van de kwaliteit van een stuk tekst. Ook het verstoppen van woorden in de meta tekst van een webpagina, die helemaal niet te maken hebben met de inhoud van de webpagina wordt gezien als valsspelen.
Google noemt dit valsspelen, omdat het haar hindert in het leveren van een kwalitatief zoekresultaat. En het is de kwaliteit van het zoekresultaat waar het Google omgaat. Want dankzij die kwaliteit gebruiken wij Google en kan zij reclameruimte verkopen.
