Gezichtsuitdrukkingen geven weer wat ik
denk én hoe ik mij voel. Ook wanneer ik
alleen maar luister, communiceer ik dus al met
reactieve-gevoelsuitdrukkingen. Deze emotionele
onbewuste en bewuste uitingen zijn onze oervorm van communicatie voordat de
mens taal gebruikte.
Deze emotie-beleving komt omdat zich herinneringen aandienen. Hevige emoties krijgen we als er een
overvloed aan herinneringen opkomen, vooral als deze nogal heftig zijn. Dan krijgen we een samenvatting, een bundel informatie zonder
beelden, zonder woorden .. als het ware een waterval van conclusies van wat
zich in voorgaande gelijkaardige situatie zich voordeed. Er zit zoveel kracht in, omdat het
gebeurtenissen uit mijn verleden betreft waarin aktie aanwezig was, bijvoorbeeld grote verbazing, bijzondere
angst, heftige woede, uitzinnige vreugde, grote liefde, enorm verdriet
Hoe meer de situatie nu gelijkt op een voorgaande “zelfde” belevenis,
dan wil mijn lichaam al op dezelfde manier te reageren. Soms
is dat nodig ( aanval, verdediging ), gewoonlijk is het echter niet nodig om
direct fysiek te reageren. Gelijktijdig
met de herinnering : een beeld, een
sensatie wordt de benodigde adrenaline
bijgeleverd én de spiertractie “gereed gezet”. In sommige omstandigheden echter, als de oude
belevenis zo angstaanjagend was … dan zijn we als verlamd … misschien omdat
het TOEN nodig was om niet te bewegen. Dus ook die “drang” : van de
verstijfde spieren verstijven, trillen, neus wit worden … of blozen,
rode oortjes, warm krijgen, ongemakkelijk worden …. of erger : rood of paars
worden van woede kunnen we moeilijk stoppen … omdat ons “oerbrein” al wil
reageren. Onze kleine hersenen willen
immers de situatie overnemen .. omdat snelle reacties niet samengaan met
beheerst denken.
Ons
lichaam heeft sommige herinneringen werkelijk “gestold” met de
reserve-krachten, aanmaak-andrealine programma erin verzonken, onmiddellijk
beschikbaar … omdat de voorgaande situatie niet goed afliep ! . Daarmee wil
ik zeggen : emoties met sterke emotionele expressie bereiden een onmiddellijke
reactie voor
Bij
een enkelvoudige herinnering horen beelden, spraak-zinnen, gehoor, reuk, gevoelens en conclusies. Bij het opkomen van een emotie krijgen we
alleen de CONCLUSIES van meerder gelijkaardige herinneringen. De conclusies dienen zich aan zonder
tijdverlies van spraak : verschillende gevoelens : het gevoelde = wat we voelden : het zijn de oergevoelens
angst, verdriet, liefde, woede .. en deze weer in één conclusie samengevat GOED
of SLECHT
Onze
emoties MAKEN wij zelf aan de hand van onze subjectieve ervaring … en dat wil
zeggen dat ze niet objectief zijn. Wij
schatten de gevolgen in van een situatie aan de hand van voorgaande ervaringen
… en de huidige ervaring is nooit dezelfde … maar toch zeggen we : het is
ALTIJD HETZELFDE … situaties zijn gelijkaardig maar niet gelijkwaardig.
Veel
herinneringen zijn trouwens niet verwerkt, omdat er nog teveel rand-informatie was
heftig en te vol van snelle
aktie. Dus geen conclusie omdat het
allemaal zo snel ging soms trokken we
overbodige en verkeerde conclusies … soms hadden we niet genoeg informatie en is
de herinnering FOUT … er werd iets anders gezegd of iemand deed iets NIET of
juist WEL. We horen niet altijd juist en
interpreteren er laar op los. Soms
raden we ernaar wat iemand bedoelde … enz.
Dus
samengevat : onze emoties zijn een geweldige helper … om allert te zijn en er niet op de voor de
hand liggende manier op te reageren … het is een samengebald krachtig signaal
dat we moeten uitkijken of er wel degelijk oets aan de hand is … ons GOED
informeren door rond te kijken, de ander goed te bekijken en te bevragen. Alle situaties en ontmoetingen zijn NIEUW en
daar moeten we ons bewust van zijn.
Verder
nadenkend (mediterend) over het onderwerp kwam ik nog een ( subjectieve )
vastelling. ik
ben me ervan bewust dat er nog veel meer soorten zijn van herinneringen : zoals
– de motorische bijvoorbeeld : ik heb leren zwemmen, fietsrijden enzovoort.
– ik heb de tafels van vermenigvuldiging geleerd
– enz… hierover gaat het in deze topic NIET